Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πώς βλέπεις συνήθως το ποτήρι; Μισοάδειο, ή μισογεμάτο; Οι λέξεις δημιουργούν κόσμους και μέσα σε αυτούς τους κόσμους ζούμε εμείς. Η θετική μας στάση και οπτική στα πράγματα, όσο δύσκολα κι αν είναι κάποιες φορές, από μόνες τους μας παρακινούν να τα αντιμετωπίσουμε με μεγαλύτερη ανθεκτικότητα και θάρρος, κάτι το οποίο λειτουργεί πολυεπίπεδα και κυρίως με τρόπο αισιόδοξο σε όλο το φάσμα και εύρος της ζωής μας.
Όταν επιλέγουμε να έχουμε θετικό πρόσημο στις λέξεις μας και προσπαθούμε αυτό να το κάνουμε συνήθεια, η συνήθεια μοιραία θα γίνει μοτίβο. Ένα μοτίβο άκρως ευνοϊκό για την ζωή μας και την υγεία μας. Ψυχική, σωματική, πνευματική. Τι κερδίζουμε αλήθεια όταν μπροστά σε κάθε τι επιλέγουμε να σκεφτούμε πρώτα το αρνητικό σενάριο; Τι κερδίζουμε όταν για κάθε λύση… βρίσκουμε ένα πρόβλημα; Αποδυναμωνόμαστε, κλειδώνουμε, χάνουμε την ελπίδα μας. Και μετά, ποιος θα φέρει την ελπίδα πίσω;
Η αλήθεια είναι πως η καθημερινότητά μας δεν ευνοεί ιδιαίτερα τη θετική μας στάση στα πράγματα. Όλα συμβαίνουν γρήγορα, πιεσμένα, πολλές φορές χωρίς ανάσα. Το ζήτημα που προκύπτει εδώ λοιπόν δεν είναι τι ζωή θέλουμε να συνεχίσουμε να ζούμε, αλλά τι ζωή επιλέγουμε από εδώ και στο εξής να ζούμε με τη σοφία, τις εμπειρίες και τις γνώσεις που έως τώρα έχουμε… Τι έχει μεγαλύτερη αξία τελικά για εμάς; Τι λειτουργεί καλύτερα; Να βλέπουμε το ποτήρι μισοάδειο, ή μισογεμάτο; Τροφή για σκέψη…
