Βρισκόμαστε σχεδόν στην καρδιά του καλοκαιριού και η αλήθεια είναι πως η εποχή αυτή δεν είναι μόνο ξεκούραση και διακοπές αλλά μια υπενθύμιση ότι η ζωή δεν είναι (και δεν πρέπει να είναι) ένας ασταμάτητος αγώνας δρόμου, αλλά μια φυσική πρόσκληση για παύση ως βαθιά πράξη φροντίδας του εαυτού.
Σε μια καθημερινότητα γεμάτη στόχους, deadlines, υποχρεώσεις και ψηφιακό θόρυβο, η παύση δεν είναι απραξία, αλλά μια γενναία επιλογή. Είναι η στιγμή που πλήρως συνειδητά αποφασίζουμε να ακούσουμε τον εαυτό μας πριν μιλήσουμε, να μείνουμε πριν κινηθούμε, να υπάρξουμε πριν πράξουμε.
Η αξία της παύσης
Η παύση μπορεί να πάρει πολλές μορφές: μια βόλτα χωρίς προορισμό, ένα απόγευμα με τις ειδοποιήσεις στο κινητό στο mute, ένα καλοκαίρι χωρίς πρέπει (τουλάχιστον όσο περνάει από το χέρι μας!). Μέσα σε αυτή την παύση, αποφορτιζόμαστε, δίνουμε στον εαυτό μας χώρο και χρόνο να νιώσει και να επεξεργαστεί, ακούμε επιτέλους τη φωνή μέσα μας που τόσο συχνά καλύπτεται από τη βουή της ημέρας.
Αν το φθινόπωρο είναι η εποχή της συγκομιδής και ο χειμώνας της ενδοσκόπησης, το καλοκαίρι θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η εποχή της επανασύνδεσης: με τη φύση, το σώμα, την παρουσία μας. Και η αλήθεια είναι πως… δεν χρειάζεται να κάνουμε πολλά. Ίσα-ίσα, η ουσία βρίσκεται στο λίγο, στο απλό. Ένα πρωινό περπάτημα, ένα απόγευμα σιωπής, ένα βράδυ χωρίς πρόγραμμα μπορεί να είναι βαθιά μεταμορφωτικά.
Αναστοχασμός για τις μέρες του καλοκαιριού
Καθώς η θερμοκρασία ανεβαίνει και οι ρυθμοί χαλαρώνουν, μπορούμε να σταθούμε σε ερωτήσεις όπως «Πού στη ζωή μου χρειάζομαι παύση;», «Τι έχω αναβάλει να νιώσω ή να ακούσω;», «Πώς μπορώ να τιμήσω τον εαυτό μου αυτό το καλοκαίρι;». Αυτές οι ερωτήσεις δεν χρειάζονται άμεσες απαντήσεις. Μπορούν να μείνουν ανοιχτές, σαν παράθυρο στο φως, σαν τροφή για σκέψη που οφείλουμε να μας επιτρέψουμε χωρίς κριτική διάθεση να παρατηρήσουμε, να σκεφτούμε.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι η παύση είναι πολυτέλεια. Η αλήθεια είναι πως η παύση είναι όχι μόνο ανάγκη αλλά και απαραίτητη συνθήκη για δημιουργία ενός χώρου για αναπνοή, νοηματοδότηση και επιστροφή στην ουσία. Αυτό το καλοκαίρι, ας επιτρέψουμε στους εαυτούς μας το προνόμιο του «τίποτα», όσο μπορούμε, γιατί εκεί, συχνά γεννιέται το «κάτι» που πραγματικά έχει σημασία. Food for thought…
