Κώδικας Δεοντολογίας
Εμπιστευτικότητα – Εχεμύθεια
σύμφωνα με την Εθνική Εταιρεία Ψυχοθεραπείας Ελλάδος (ΕΕΨΕ)
Γενική Αρχή: Πρωταρχική υποχρέωση των ψυχοθεραπευτών είναι να σέβονται το απόρρητο όποιας πληροφορίας μαθαίνουν από κάποιον, στα πλαίσια της εργασίας τους ως ψυχοθεραπευτές. Οποιαδήποτε πληροφορία μπορεί να αποκαλυφθεί σε άλλους μόνο με την συναίνεση του θεραπευόμενου (ή των νομικά υπευθύνων γι’ αυτόν ή αυτήν). Εξαίρεση αποτελεί η ύπαρξη συνθηκών, από τις οποίες θα μπορούσε να υπάρξει κίνδυνος για τον ίδιο το θεραπευόμενο ή για άλλους. Σε τέτοιες περιπτώσεις, οφείλουν να ενημερώνονται οι νομικοί υπεύθυνοι για τον θεραπευόμενο ή οι νομικές αρχές (Εισαγγελέας). Οι ψυχοθεραπευτές οφείλουν να πληροφορούν τους πελάτες τους για τα νομικά όρια της εμπιστευτικότητας. Συναίνεση σε αποκάλυψη σε άλλους, θα πρέπει κανονικά να αποκτηθεί γραπτά από το πρόσωπο που το αφορά.
Αρχή 4α: Πληροφορία που αποκτήθηκε σε κλινική ή συμβουλευτική σχέση, ή σχέση αξιολόγησης και αφορά σε παιδιά, σπουδαστές, υπαλλήλους ή άλλους, συζητείται από πρόσωπα που τα αφορά άμεσα το θέμα, μόνο για επαγγελματικούς ή επιστημονικούς λόγους. Οι γραπτές και προφορικές αναφορές παρουσιάζουν τα απαραίτητα στοιχεία που αφορούν τους σκοπούς της αξιολόγησης ή της παραπομπής. Η οποιαδήποτε ενέργεια οφείλει να διασφαλίζει την αποφυγή της παραβίασης της ιδιωτικότητας.
Αρχή 4β: Οι ψυχοθεραπευτές, προκειμένου να παρουσιάζουν πληροφορίες με αναφορά σε προσωπικά θέματα, που τις απέκτησαν στα πλαίσια του επαγγελματικού τους ρόλου (σε γραπτά κείμενα, διαλέξεις ή άλλες δημόσιες παρουσιάσεις), ή αποκτούν τη σχετική συγκατάθεση από πριν ή διαφοροποιούν όλες τις πληροφορίες που θα μπορούσαν να αποκαλύψουν την ταυτότητα κάποιου.
Αρχή 4γ: Οι ψυχοθεραπευτές προνοούν για τη διατήρηση της εμπιστευτικότητας στην αρχειοθέτηση των στοιχείων ή στην όποια παρουσίασή τους.
Αρχή 4δ: Όταν οι ψυχοθεραπευτές εργάζονται με ανήλικους ή άλλα πρόσωπα που δεν είναι σε θέση να δώσουν με τη θέλησή τους συνειδητή πληροφόρηση, οι ψυχοθεραπευτές φροντίζουν να προστατέψουν τα συμφέροντα του προσώπου και να συμβουλέψουν κατάλληλα τους συγγενείς ή τα πρόσωπα τα κατά νόμον υπεύθυνα.
Σε περιπτώσεις που ζητούνται πληροφορίες για άλλη χρήση (π.χ. ασφάλιση, εργασία, στρατός) αυτές μπορούν να παρέχονται με τη συγκατάθεση του ασθενούς.
Ο ψυχοθεραπευτής δεν παρέχει υπηρεσίες σε συγγενείς του, συνεταίρους ή πρόσωπα, με τα οποία συνδέεται με στενή φιλία.
Σε περίπτωση ομαδικής θεραπείας, υπάρχει αμοιβαία εμπιστευτικότητα από όλα τα θεραπευόμενα μέλη.